brugiàre , vrb: abbrugiai,
brujare,
brusare,
brusiare,
bruxare Definitzione
passare o fàere a fogu, calare a chinisu sa cosa; perdimentare sa cosa; nau de su chi faet su fritu, sicare sa cosa; pistidhire meda; nau de su cimentu, chi no afortit, no intostat e si sicat a pruine / brusiare s'erva birde = nàrrere male de unu
Sinònimos e contràrios
abbrajare,
abbruscare,
abburare,
afocazare,
fruxare
/
sperditziai
Frases
bucas sididas, laras bruxadas ◊ sas matas chi as brujadu t'isetant pro t'impicare! ◊ sa calura de s'istiu brúgiat sa cosa ◊ su sole ruju che a su fogu brúgiat finas sa pedra ◊ si pesesit unu fogu e brusesit su laore ◊ ponet fogu, brusat pasturas e laores e si dha pigat cun sos animales puru!
2.
sa limba de cussu pudidinosu brúsiat s'erva birde!
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
brûler
Ingresu
to burn
Ispagnolu
quemar,
arder
Italianu
bruciare,
àrdere,
scottare,
ustionare
Tedescu
verbrennen,
ausdörren.
fogulàre , vrb: afogulare Definitzione
pònnere fogu; abbruxare
Sinònimos e contràrios
afocazare
/
brugiare
2.
cun cuss'abba budhendhe mi so totu foguladu
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
brûler
Ingresu
to burn
Ispagnolu
quemar
Italianu
ustionare
Tedescu
verbrennen