brugiàre , vrb: abbrugiai, brujare, brusare, brusiare, bruxare Definitzione passare o fàere a fogu, calare a chinisu sa cosa; perdimentare sa cosa; nau de su chi faet su fritu, sicare sa cosa; pistidhire meda; nau de su cimentu, chi no afortit, no intostat e si sicat a pruine / brusiare s'erva birde = nàrrere male de unu Sinònimos e contràrios abbrajare, abbruscare, abburare, afocazare, fruxare / sperditziai Frases bucas sididas, laras bruxadas ◊ sas matas chi as brujadu t'isetant pro t'impicare! ◊ sa calura de s'istiu brúgiat sa cosa ◊ su sole ruju che a su fogu brúgiat finas sa pedra ◊ si pesesit unu fogu e brusesit su laore ◊ ponet fogu, brusat pasturas e laores e si dha pigat cun sos animales puru! 2. sa limba de cussu pudidinosu brúsiat s'erva birde! Ètimu itl. Tradutziones Frantzesu brûler Ingresu to burn Ispagnolu quemar, arder Italianu bruciare, àrdere, scottare, ustionare Tedescu verbrennen, ausdörren.

«« Torra a chircare