brínchidu , nm: abbrínchidu, brínchiru, brínchitu, brínchiu Definitzione móvia de botu, a corpu, chi si faet mescamente inartandhosindhe de terra, calandho de artu a terra, faendho unu passu longu meda pesandhondhe is peis impare Sinònimos e contràrios bótiu, brinche, brínchili, brincu, giagu 2, sàltidu, sédhida, tídhidu Maneras de nàrrere csn: andai a brínchidus = a séllidas, a sedhas, che a su lèpere; ghetai unu brínchidu = fàghere unu brincu Frases su brínchidu de su cuadhu no dh'apu mai tímiu ◊ nàsciu, funt a bébidus e a brínchidus cument'e crabus! ◊ at iscutu unu brínchiu e si ch'est ghetau a supra in d-unu dómine ◊ de su prexu depit ghetai brínchidu che craba in logu de arrocas! ◊ duos brínchios e che fimus in iscola ◊ is piciochedhos andhànt de parte in parte de su camminu a brínchidos e a críbidos Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu saut, bond Ingresu leap Ispagnolu salto Italianu salto Tedescu Sprung.

«« Torra a chircare