desatínu , nm: disatinu Definitzione
cosa chi faet o narat chie est fora de tinu, cosa chi andhat male, dannu (chi podet èssere de pagu contu coment'e unu bidhídhiri de pipiu chi pagu atuat, unu dispetu, o fintzes dannu mannu); su no giare atentzione, su no atinare o atuare a sa cosa chi si est faendho / èssere in d. = èssere fora de se
Sinònimos e contràrios
balossímini,
dilbaratu,
isabóriu,
lochidadi,
macheine,
tontesa
/
dannu
Frases
su brassanu bratzu sou crudele e assassinu at fatu subra mia disatinu ◊ a fortza de bufare faghent disatinos in domo ◊ tue giughes sa limba che fiama e faedhendhe naras disatinos
2.
ite disatinu, che dhi est orrutu unu cambu mannu a pitzu!◊ fillu tú cun is amighixedhus malus est faendu disatinus!
Ètimu
spn.
Tradutziones
Frantzesu
bêtise,
sottise,
vandalisme
Ingresu
inattention,
rave,
silliness,
vandalism
Ispagnolu
desatino,
vandalismo
Italianu
sciocchézza,
farnètico,
spropòsito,
sprolòquio,
disattenzióne,
vandalismo
Tedescu
Wahnsinn,
Unaufmerksamkeit,
Wandalismus.
isprolóchiu , nm Definitzione
machine, isciolóriu mannu, cosa chentza fundhóriu, cosa chi si narat chentza contu e ne cabu perunu
Sinònimos e contràrios
desatinu,
fanfarronada,
isambrúliu,
tzàntzara
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
palabre,
verbiage
Ingresu
rigmarole (long)
Ispagnolu
desatino,
parrafada
Italianu
sprolòquio
Tedescu
Wortschwall.