iscolànu , nm: scolanu Definizione
(f. -a) chie, mescamente su minore, andhat a iscola a imparare
Etimo
ctl.
escolà
Traduzioni
Francese
écolier,
étudiant
Inglese
pupil
Spagnolo
alumno,
escolar
Italiano
scolaro,
studènte
Tedesco
Schüler,
Student.
iscolàre iscolài
iscolàsticu , agt, nm Definizione de iscola, chi pertocat s'iscola; su dominàriu inue si faet iscola 2. duos brínchios e che fimus in s'iscolàsticu nobu!
iscolavèghe , nm: scolaveghe Definizione genia de istrégiu de orrobba po lassare sa feghe istidhigandho; nau de ccn. in cobertantza, imbriagone Sinonimi e contrari prensagiolu / colaveghe Etimo srd.
iscòlca , nf Definizione in sa Sardigna de su mediuevo fut una genia de cumpangia de barracellos chi giacurànt cosa e gente Etimo itl.t scolca.
iscolcovedhadólzu , nm Definizione logu malu de si iscrebigare Sinonimi e contrari ischerbicadorju, isperrumadorzu.
iscoldédhu , nm Definizione genia de sisiao feta bleu, in s'imbustu segundhu su costúmene.
iscoldiolàre , vrb: iscordiolare, iscordijolare Definizione bogare a cordiolos, isfàere, isconciare, bogare de pare Sinonimi e contrari ifàghere, ifasciare, isciusciai, iscorduledhare 2. inoghe su biadu de babbu s'at iscoldioladu sa carena tribagliendhe Etimo srd.
iscolfiòne ischifiòne
iscolgiàre iscogliàre
iscolisiscólis , avb Definizione nau de cosa iscolandho, èssere sighindho a iscolare, a calare Etimo srd.
iscolladólzu, iscolladórgiu, iscolladórju, iscolladórzu , nm Definizione
logu, mescamente po passare, malu de si iscrebigare, de si segare sa mola de su tzugu, sugetu a orrúere cun facilidade
Sinonimi e contrari
irmoladórgiu,
ischerbicadorju,
rutorzu,
trambucadorzu,
trèglia
/
cdh. troncacodhu,
ttrs. iscudhadógiu
Frasi
ite isbambarriare de fungudos iscolladorzos in s'ortu meu!…◊ no faghet a bi colare, cue: est un'iscolladorzu! ◊ custas carrelas sunt totu iscolladorzos
Etimo
srd.
Traduzioni
Francese
escarpement,
casse-cou
Inglese
steep slope,
dangerous place
Spagnolo
lugar escarpado,
vericuetos
Italiano
luògo scoscéso,
rompicòllo
Tedesco
Absturz,
gefährlicher Ort.
iscollàdu , pps, agt Definizione de iscollare 2. si no rues, nessi umbruncas e si sa chelfija truncas t'istas pro sempre iscollada.
iscollàdu 1 , agt Definizione nau de unas cantu ainas, chi portat su collu (o lóriga acanta a s'assaedhu) segau, chi no poderat prus sa lama chi po cussu si sighit a apèrrere (lepa i., fústina i.); nau de bestimentu serrau, chi in su collu est ischeau meda (tropu apertu).
iscolladúra , nf Definizione manígiu e immarritzone chi si faet pigare a is pudhecos cumenciandho sa domadura Frasi su domadore at acostiu su pudhecu a su palu de s'iscolladura ◊ paret ammasetzau, su pudhecu: dhi at a bastare s'iscolladura? Etimo srd.
iscollài , vrb: iscollare,
iscolliare,
iscrollare,
scoliai Definizione
andhare a passare o fragassare in is iscóglios; segare sa mola de su tzugu, orrúere male de s'istrupiare, andhare male, fàere sacrifícios po calecuna cosa / i. su pudhecu = comintzare sa domadura, abbituare a agguantare sa fune in trugu, avesare a si lassare pigare a fune
Sinonimi e contrari
istraventare
2.
in d-unu pennente, làssinat su zuvu e unu boe s'iscrollat e morit ◊ bi at zente gai fortunada chi ndhe faghet a cadhu e a pè e no s'iscollat ne truncat s'ischina! ◊ si puru no ti cheres iscollare, t'iscollas, si tantu est destinadu ◊ ite fadu chi nos at giutu a nos iscollare cojuèndhennos!…◊ daghi s'iscollant in sa ruta mala giamant su carru a los gíghere a pala (Cubeddu)
3.
Pitanu in s'oru de su cuile dhue teniat su palu apósitu po iscollare cadhos
Traduzioni
Francese
s'échouer,
se casser le cou,
Inglese
to break one's neck,
to hinder,
to spoil
Spagnolo
fracasar,
rompersepartirse la crisma,
estropear
Italiano
incagliare,
rómpersi l'òsso del còllo,
rovinare qlc
Tedesco
stranden,
den Hals brechen,
beschädigen.
iscollanadúra , nf Definizione su iscollanare; segada chi si faet a su ortigu, in artu totu a inghíriu de su truncu, po ndhe dhu pòdere bogare de sa mata Etimo srd.
iscollanàre , vrb Definizione bogare sa guturada (e sa sonàgia) a su bestiàmene; bogandho ortigu, fàere una segada a su ortigu in paris totu a inghíriu de su truncu in artu Sinonimi e contrari iferrare Etimo srd.
iscollantzínu , agt Definizione chi costumat a s'iscollare, a tènnere iscólliu, a imbruconare / èssere che su cadhu i. = pagu atentu, irdeortu Etimo srd.
iscollàre iscollài